بدر ذي الحجه ميلاد امام هادي (ع)
مشخصات كتاب
نويسنده : ابراهيم اخوي
ناشر : ابراهيم اخوي
موضوع : امام هادي (ع)
يادداشت : مقاله
اشاره
نيمه ماه ذي الحجّه، آن هنگام كه بَدْر زيبايش، بر عرصه آسمان، حكم فرمايي و جلوه گري مي كرد، بدري ديگر در مدينه درخشيد كه پرتو نورش، همه را واله و حيران كرد و معشوقان مجازي را، از خودنمايي باز داشت. امام هادي عليه السلام آمد، مدينه روشن شد و دل هاي دوست داران روشن تر. شادي، مهمان دل ها شد و تبسم، همراه لب ها. مقدمش مبارك!
شاد باش
ماه حج، ماه نزديك تر شدن به خداي كعبه، به نيمه خود رسيده بود كه نوري ديگر، در آسمان پرتو افشاني كرد. سومين «علي»، در ميان ستارگان درخشان ديگر، نام گذاري شد و نسيمي از اميد و مهر، بر دل هاي حاجيان و ديگر مسلمانان وزيد. زاد روز دهمين پيشواي عاشقان، هدايت گر مردمان، حامي محرومان و همدم دل هاي مهربان را به همگان شاد باش مي گوييم.
تولد
درباره تاريخ تولد حضرت امام هادي عليه السلام بيش تر تاريخ نگاران، اتفاق نظر دارند كه ايشان در سال 212 ق به دنيا آمده است، اما درباره ماه و روز ولادت، با هم اختلاف دارند، برخي آن را در 15 و 27 ذي الحجه و برخي ديگر در سيزدهم و سوم رجب ذكر كرده اند. محل تولد آن حضرت در «بصريا» _ روستايي كه امام موسي كاظم عليه السلام در نزديكي مدينه به وجود آورده بود _ است. هم چنين آن حضرت، نخستين فرزند امام جواد عليه السلام اسلام مي باشند كه از بانويي به نام «سَمانه» متولد شد. عمر شريف آن حضرت، 41 سال و چند ماه بوده است.
نام گذاري
حضرت امام جواد عليه السلام، پس از تولد امام هادي عليه السلام، نام نياكان پاكش را بر او نهاد و ايشان را هم نامِ سه امام بزرگوار؛ امام علي عليه السلام امام علي بن الحسين عليه السلام و امام علي بن موسي الرضا عليه السلام گردانيد. اين نام گذاري، بسيار به جا بود و امام دهم، به حكم وراثت، ويژگي هاي نياكان پاكش را درخود داشت و در صفات نيك، سرآمد روزگار بود.
لقب هاي مبارك
لقب هاي گوناگوني براي امام هادي عليه السلام نقل شده كه هر كدام، گوياي دريچه اي از شخصيت تابناك آن بزرگوار است؛ لقب هايي چون «ناصح»، «مرتضي»، «فقيه»، «عالم»، «امين»، «طيب»، «رشيد»، «مُوَضّح»؛ «روشن كننده احكام»، «خالِص؛ پاك از هر عيب»، «وفي»، «شهيد»، «فتاح؛ گره گشا»، «تقي»، «نجيب» و «متوكل» _ كه آن حضرت، از لقب آخر، به دليل مشابهت با لقب خليفه وقت، بي زار بوده و دوست نداشتند به آن لقب خوانده شوند.
فرزندان
حضرت امام هادي عليه السلام، داراي چهار فرزند پسر به نام هاي ابومحمد حسن عسكري عليه السلام، حسين، محمد و جعفر و يك دختر به نام عايشه (يا عِليّه) بودند. از ميان فرزندان ايشان، حسين و محمد، در زمان حيات امام هادي عليه السلام درگذشتند و پسر ديگر ايشان به نام جعفر، بعد از شهادت برادرش، امام حسن عسكري عليه السلام، ادعاي امامت كرد و به جعفر كذاب معروف شد.
راهنماي گمراهان
امام هادي عليه السلام، همان گونه كه از نام مبارك ايشان برمي آيد _ كه به معناي راهنما و هدايتگر است _، در راه نجات گمراهان و رهنمون شدن آن ها به بزرگراه سعادت و خوشبختي، تلاش فراواني داشتند. از جمله هدايت يافته گان، فردي به نام «ابوالحسن بصري» است كه مذهب واقفي داشت و پس از امام هفتم عليه السلام، امامت هيچ يك از فرزندان حضرت را نپذيرفته بود. روزي امام علي النقي عليه السلام او را ديدند و فرمودند: «اين خواب غفلت تا كي؟ آيا زمان آن نرسيده كه به خود آيي...». نفَس قدسي حضرت، آن چنان گرم و اثرگذار بود كه همين دو جمله، او را دگرگون ساخته و به راه اصلاح باز آورد و به امامت حضرت هادي عليه السلام اعتراف كرد.
گره گشايي
تاريخ نويسان، نام افراد زيادي را كه براي حل مشكل و رفع گرفتاري خود به پيشواي دهم مراجعه كرده و از محضر آن امام، با خشنودي بازگشته اند را به ثبت رسانده اند. يكي از اين نمونه ها، مراجعه فردي است كه از بدهي سنگين خود، به ايشان پناه برد و امام عليه السلام به او راهي آموخت تا بتواند پول مورد نياز را از خليفه وقت بگيرد؛ حضرت به ايشان فرمود: در شهر، دستْ خطي را كه من به تو مي دهم، در حضور مردم به من عرضه كن و مبلغي كه در آن نوشته شده است را از من درخواست كن. آن مرد به دستور امام عليه السلام عمل كرد و در سامرا، در حالي كه برخي از اطرافيان خليفه و مردم در محضر آن حضرت نشسته بودند، وارد شد و با نشان دادن نوشته، از حضرت، مبلغ آن را تقاضا كرد.